Na de parade lopen we richting Frontierland. We willen graag wat eten bij The Lucky Nugget Saloon. In Frontierland zien we eerst dat de wachtrij voor Big Thunder Mountain maar 15 minuten bedraagt. Door de regen van vanmorgen zijn Hendrik en Ries niet meer in de attractie kunnen gaan, ze werd gesloten. Omdat het Hendrik zijn favoriete attractie is, besluiten we nu wel onze kans te wachten.
Het duurt gelukkig niet lang voordat we kunnen plaatsnemen in een treintje en ons klaarmaken voor The Wildest Ride In The Wilderness.
Plots gaan de lichten aan.
Het gaat ook allemaal heel goed en de rit is zalig. Mooi weer, lekker buiten, heerlijk foto's maken... Maar bij de laatste tunnel, wanneer je terug onder het water door gaat en waar de vleermuizen hangen, loopt het mis. Het treintje stopt en niet veel later gaan de lichten aan.
Er ontstaat lichte paniek bij sommige mensen, vooral bij enkele kleine kindjes. Wij hebben geen schrik, maar we zitten op het voorlaatste bankje en stiekem denken we... stel dat er nu een treintje in volle vaart op ons af komt, dan zijn we er geweest. Maar dat gebeurt natuurlijk niet.
Even later wordt er wat afgeroepen door de luidsprekers, maar door het lawaai gepraat van andere mensen kunnen we niet verstaan wat er gezegd wordt. We wachten rustig af.
Na een tijdje komen 2 cast members ons evacueren. Ze vragen of we Engels of Frans spreken. En hij legt uit wat er te gebeuren staat. De mensen voor ons spreken enkel Turks. De CM doen hun uiterste best om uit te leggen wat de bedoeling is, maar ze begrijpen het niet. Ze kijken dan maar naar ons en doen wat wij doen.
Eén voor één worden we uit de karretjes geholpen en wanneer iedereen op de trap staat, kan de afdaling beginnen. De lichten zijn aan en het is op zich wel eens leuk om te zien hoe zo'n attractie er eigenlijk wel uit ziet.
Aangezien we vlakbij het einde zitten, denken we dat we er snel zullen zijn, maar eigenlijk duurt de weg nog best lang. We lopen door gangen en verdwijnen in geheime deuren. We steken het spoor over, maar moeten wel voorzichtig zijn. De paden zijn niet breed, maar wel breed genoeg. Toch moeten we voorzichtig zijn.
Na enkele minuten komen we dan eindelijk bij het punt waar de treintjes vertrekken. De wachtrij light er ondertussen verlaten bij.
Bij het naar buiten gaan krijgen we nog een fastpass om terug te komen wanneer de attractie weer werkt. Ik vraag of we eerst een hapje mogen gaan eten en dat is geen probleem. We mogen terugkomen wanneer we het zelf wensen.
Tja, dat hebben we dan ook weeral eens meegemaakt.
Feeling Lucky
We kiezen er weer voor om een hapje te gaan eten bij The Lucky Nugget. Het i er niet druk en we kunnen zo naar binnen.
Hendrik neemt de ribbetjes met barbecue saus (die overigens erg lekker is), onion rings en frietjes. Als dessert heeft hij fruit. Ik neem (zoals gewoonlijk) de fish & chips en een caramel sundae (zoooo lekker). We zitten weer waar we graag zitten, in de ring. Deze keer is er helaas geen live band aanwezig, maar dat kan de pret niet derven.
On The Frontier
Na het eten lopen we nog even door Frontierland. In eerste instantie denken we dat Big Thunder Mountain nog steeds gesloten is, maar dan zien we de rij al tot voor het overdekte gedeelte staan. We lopen nog even verder door Frontierland en besluiten dan onze fastpass in te ruilen.
Big Thunder Mountain Fastpass
Met onze fastpass kunnen we zo doorlopen en instappen. Er staat echt niemand te wachten. We zitten als 2e, maar een papa met klein meisje laat ons vooraan. Het meisje heeft namelijk schrik om vooraan te zitten.
Daar komt hij weer met z'n gek gezicht.
En nog eentje.
Welcome Space Ranger
Vanavond kijken we geen Dreams. Hendrik is moe en wil liever vroeg naar het hotel. Morgen staat er nog een lange rit naar huis op het programma en het is niet dat we Dreams nog niet gekeken hebben.
Maar voor we naar het hotel gaan, wil ik nog graag één attractie doen. We besluiten een kijkje te nemen bij Autopia, maar wanneer we daar toekomen, is de wachtrij voor Autopia reeds gesloten.
We kiezen dan voor Buzz Lightyear Laser Blast. Uiteraard is het weer Hendrik die wint!
Shoppen!
Stilletjesaan verlaten we het park. In Main Street kijken we nog even in wat winkeltjes en zien tot onze verbazing de Mickey Mouse voor Hendrik zijn collega waar we al 2 dagen naar op zoek zijn.
Gisteren zeiden ze ons nog dat hij pas in juli weer in de rekken zou liggen, maar kijk, hij ligt er nu al.
We willen betalen, maar Hendrik zijn Dreampass doet lastig. De kassierster probeert wel 20 keer voordat de pas aanvaard wordt. Lastig! Als dit morgen nog het geval is, dan gaan we toch even terug naar het bureau passport annuel.
Time to go.
Wanneer we weer buiten komen, begint de lucht heel donker te worden. We verlaten het park en zijn net op tijd in de auto voordat er een bui boven ons losbarst.
In de gietende regen verlaten we de parking en rijden we terug naar het hotel. Eenmaal op de kamer, nemen we nog een deugddoend bad, bekijken we onze foto's en kruipen we snel onder de wol. Slaapwel Disneyland, tot morgen!
Wordt vervolgd.
