DLRP October 7th (Part XV)

And then there's... coffee!

We hadden 's middags weer een bonnetje gehad om tussen 15 uur en 17 uur een gratis tas koffie op te halen. Aangezien we toch in de buurt van Hakuna Matata waren, maakten we er gebruik van.
We zetten ons even in het restaurant, maar gingen al snel door. We wilden namelijk een goed plekje voor de (voor ons) laatste parade.
We gingen weer op ons oude vertrouwde plekje zitten. Hendrik ging eerst nog even genieten van z'n koffie. We waren goed op tijd, dus we konden om beurt ook nog even naar toilet. Verder vermaakten we ons met een CM.

We zagen Suzy en Perla nog buiten komen. Ook erg leuk. Had hen nog nooit gezien.

En ook Lady Tremaine en haar dochters zagen we nog een keertje passeren.

Come A Little Closer

En dan was het eindelijk tijd voor de parade! De eerste wagen zette zich klaar voor de start!

Deze leuke CM entertainde het publiek door het liedje van de parade mee te zingen en de kaartenmannetjes van de Queen Of Hearts na te doen. Erg leuk.. Hij had er zelf ook enorm veel lol in.

En toen ging de poort open en kon de parade echt beginnen! Hou je maar weer vast aan een wervelwind aan foto's!

De Villainsfloat was die avond niet van de party. Daardoor volgde net achter Balou & King Louis, de wagens van de prinsessen. Hierdoor stonden we net niet goed om de prinsessen showstop te zien. Gelukkig hadden we hem de dagen voordien al enkele keren kunnen bekijken, zo erg was het dus niet.

We schrokken nogal toen we Tiana alleen zonder Naveen zagen. Van Naveen was nergens te bespeuren!

Wanneer alle wagen voorbij waren, zagen we Naveen lopen. Ja, echt lopen! Hij was nog net op tijd om met z'n prinses te dansen tijdens de show stop.

Aangezien we niet veel van de showstop mee zouden krijgen, gingen we alvast rustig weer naar de uitgang. Ik had de voorbije dagen al enkele keren aan Hendrik gevraagd of we volgend jaar terug zouden komen. Telkens kreeg ik geen of een afwijkend antwoord. Tot nu! We liepen langs de achterkant van het kasteel, klaar om naar binnen te gaan, toen ik er weer naar vroeg. Dit keer was het antwoord: JA, we komen terug! Ik kon het niet geloven! We liepen het kasteel weer uit, richting Main Street. Met mooie herinneringen om te koesteren en ook alvast weer iets leuks om naar uit te kijken verlieten we het huis van de muis.

Saying our goodbye's

We wandelden via de Village naar het hotel om onze rugzak op te halen. Aan Lake Disney maakte ik nog voor een laatste keer enkele foto's van het hotel. Wanneer Hendrik de rugzak ging ophalen bij het bagagedepot maakte ik ook nog wat foto's van de voorkant van het hotel en "onze" slaapkamer, de kamer waar we elke avond naar terugtrokken om na te genieten van de avonturen van de voorbije dag. Een kamer op het hoekje met een leuk overdekt terrasje.

Daarna was het tijd om echt afscheid te nemen. We liepen via de Village naar de uitgang. We hadden gelukkig nog wel de tijd om een Starbuckske te doen. Spijtig genoeg was de wachtrij vrij lang, daardoor moesten we lang op onze bestelling wachten. We hadden gelukkig nog wel een zitplaats kunnen bemachtigen. Het koekje met witte chocola en het cakeje met hazelnoot waren wel enorm lekker! Net als de warme chocolademelk trouwens.

Toen werd het tijd om terug naar het station te keren. Eens in het station verdween de roze wolk waarop we leefden als sneeuw voor de zon. Er was een incident van agressie gebeurd op de trein en daardoor hadden zowat alle treinen 20 tot 50 minuten vertraging. Onze trein had 50 minuten vertraging. Even hadden we er aan  gedacht om nog terug te keren naar het park, maar met de zware rugzak was dat niet echt een optie. Je weet trouwens ook nooit dat de trein toch nog wat vroeger aankomt. Helaas, de trein kwam 50 minuten te laat. In Lille werd de pech nog erger. Er was iemand onwel geworden, waardoor we nog een 20tal minuten extra vertraging hadden. Voor ons was het niet zo erg, wij hadden gelukkig nog een trein van Brussel naar huis. Een Nederlandse man had minder geluk, hij had met 10 minuten zijn trein naar Rotterdam gemist!

1,5 uur later dan voorzien kwamen we thuis. Moe, maar een ongelofelijke trip achter de rug. Het duurde dan ook niet lang voor we in Dromenland toekwamen.

Op naar het volgende avontuur!