DLP - October 4th 2012 (Part III)

Happy, happy, happy... meet en greet!

De parade was voorbij en al zingend (het liedje blijft echt hangen!) besloten we om via de andere kant richting uitgang te gaan. Aan het kasteel, in de buurt van Auberge De Cendrillon, kwamen we Lady Tremaine, Drizella en Anastasia tegen. Ook voor hen had ik een speciale pagina in mijn boekje voorzien, dus het was tijd om het boekje weer boven te halen.

Bij Lady Tremaine stond bijna niemand te wachten, zij was dus eerst aan de buurt. Ze was aangenaam verrast met haar foto. Al vond ze het jammer dat haar jurk dezelfde was. Ze vroeg of haar dochters ook met hun foto in het boekje stonden. Dus ik toonde haar de pagina’s. "Oh yes, Drizella… and Anastasia?" Die stond op de volgende pagina. "Ah, Anastasia".

 

Volgende was Drizella. Zij begon te roepen en te schaterlachen omdat ze in het boekje stond. Al plagend riep ze: "Look Anastasia, I’m in this book". Anastasia kwam kijken en vroeg zich af waar zij stond. Ik zei dat ze er natuurlijk ook in stond, wat Drizella dan weer niet leuk vond. Drizella tekende mijn boekje en wilde zelf nog foto’s maken. Eerst wilde ze back to back gaan staan. Daarna wilde ze nog een tweede foto, nam mijn staart vast… waarop ik die van haar naar boven stak natuurlijk.
Ze sloot nog af met:"Well, that's all you need... you don't need my sister". En ze stuurde me de andere kant op.

 

Vervolgens ging ik wachten op Anastasia. Eerst waren er enkele kindjes aan de beurt. Ze liep weg met een aantal kinderen en vroeg of ik nog even kon wachten. "Just one moment". Toen ze terug kwam, kwamen er weer enkele kinderen aan, maar Anastasia riep vanaf de andere kant van het plein: "I want that lady" al wijzend naar mij. Iedereen moest aan de kant zodat ik door kon. Anastasia vond mijn boekje en haar foto super. "Naughty or nice? What do you think?" Vroeg ze. "I think you’re quite nice" zei ik. Ze voegde er nog aan toe: "I’m very nice if I may say so myself". Ze tekende mijn boekje "and I’ll even add a heart for you". Ik helemaal gelukkig natuurlijk!

 

Naughty or nice?

Wow, wat 'n hoogtepunt was dat alweer! De Tremaines zijn echt zoooo geweldig. Met een big smile op mijn gezicht gingen we verder, richting de uitgang. Deze eerste uren Disneyland waren alvast magisch en onvergetelijk.

Welcome to the 50's!

Voor het diner gingen we naar Annette’s Diner. Ik hou wel van het thema en we vinden het er nog lekker ook. Het was er niet druk en we werden dus ook snel geholpen. Hendrik nam de Rock ‘n’ Roll Burger met een Lemon Coke en ik naam de Cheese Burger met een Lemon Sprite.

 

 

Het was me nog nooit eerder opgevallen, maar de nummerplaat/kentekenplaat van deze auto is de openingsdag van Disneyland Parijs.

 

Na het diner keerden we terug naar het park. Voor de 20^e verjaardag is het park langer open en daar maakten we graag gebruik van. Nog snel even een plaspauze en we konden weer verder. In Main Street gingen we nog wat winkels binnen, op zoek naar het Brave beertje. Ook hier helaas geen geluk. We fotografeerden en bewonderden de mooie versieringen van Main Street en liepen naar Frontierland. We hadden nog tijd genoeg voordat Dreams begon, dus we besloten om Big Thunder Mountain te doen, Hendrik zijn favoriet. De wachtrij was 35 minuten, maar dat vonden we dus niet erg.

 

Na een ritje Big Thunder Mountain konden we genieten van deze mooie zonsondergang.

Dreams

Wanneer we na the Wildest Ride In The Wilderness weer terug aan het kasteel kwamen, was het er al druk. Om toch nog een mooi plekje te hebben voor Dreams, besloten we te wachten. Het was nog ruim een uur voor Dreams begon.

We maakten nog wat foto’s om ons te amuseren tijdens het wachten en keken hoe de zon achter het kasteel onder ging en verdween.

Het lange wachten werd dan eindelijk beloofd, het was tijd voor het hoogtepunt van de avond… de adembenemend mooie Dreams show. Wow, wow, wow, meer kwam er op dat moment echt niet uit! Wat was dat genieten... met de mond vol tanden. Heel erg mooie show en geweldig dat dit zomaar kan in Parijs.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na dreams sluit het park, maar dat is niet erg. We waren moe van de lange, vermoeiende dag en verlangden naar ons bed. In de hotelkamer zetten we eerst nog even de foto’s van die dag op de laptop, laadden de batterijen op en kropen dan ons nestje in.

Zo kwam er een einde aan onze eerste dag Disneyland.