Disneyland here we come!
Ook vandaag loopt de wekker om 7 uur af. Sarah is al vroeger wakker en loopt al hyper door de kamer. We maken ons klaar, pakken alles in en gaan snel ontbijten. We haasten ons een beetje, want vandaag begint de reis naar Disneyland. En of het een reis zal worden! Alleen... dat weten we nu nog niet.
We vertrekken iets na 8. Hendrik wil eerst nog even tot bij de vuurtoren in Binic wandelen. Geen probleem! De auto is al ingeladen, dus dat scheelt al weer. Terwijl Hendrik naar de vuurtoren stapt voor de laatste foto's, stelt Sarah de GPS al in. De reis duurt een 5tal uurtjes. Het is alvast een stralende dag.
Wanneer Hendrik terug is van zijn wandeling, komt er nog een man naar ons toe die een praatje wil slaan. Hij ziet dat we Belgen zijn en begint een heel verhaal over Blankenberge. Grappig! Maar nu moeten we toch echt wel vertrekken.
Autopech
De reis verloopt goed. We rijden van Binic naar Rennes en zo via Le Mans verder naar Parijs. Na een 2tal uurtjes stoppen we even. We rusten even uit, strekken de benen, gaan even naar toilet en rijden dan rustig verder. Het is niet druk op de snelweg, dus we hebben geluk. Voorlopig toch!
Helaas gebeurt dan hetgeen waarvoor ik zo fel vreesde. Op ongeveer 1,5 uur van Disneyland begint onze wagen een enorm luid lawaai te maken. We denken eerst dat het het wegdek is. Sarah zit met haar handen over haar oren en Hendrik zet de radio luid zodat hij zich toch kan concentreren. Al snel hebben we door dat het niet het wegdek is, maar dat het probleem toch echt bij onze wagen ligt. Zo kunnen we helaas niet verder.
We stoppen bij het eerste het beste tankstation. Hendrik start de wagen nogmaals en kijkt onder de motorkap. Het lawaai lijkt van de motor te komen. We wilden eerst een half uurtje wachten om dan nogmaals te proberen, maar besluiten toch naar onze verzekering (Touring) te bellen. Daar kunnen ze ons helaas niet helpen. De Franse snelwegen zijn geprivatiseerd en daar mag Touring helaas niet komen. We moeten naar de gendarmerie bellen. Touring maakt wel alvast een dossier op.
Omdat we ook niet exact weten waar we zitten, gaat Hendrik om hulp vragen bij het tankstation. Het duurt een poosje voordat hij terug is, maar na een tijdje heeft hij toch nieuws. De juffrouw van het tankstation heeft naar de gendarmerie gebeld en over een half uurtje komt er iemand kijken. Het duurde lang voordat de juffrouw iemand aan de lijn kreeg omwille van middagpauze, maar het is uiteindelijk wel gelukt. Wij hopen nog steeds dat we snel verder kunnen.
En ja, na een half uurtje zien we de takeldienst komen. De man is zeer vriendelijk en behulpzaam en takelt onze wagen naar de dichtstbijzijnde garage. Wij rijden met hem mee. Daar toegekomen denkt de garagist dat het probleem makkelijk op te lossen is, maar helaas! We hebben pech. Er blijkt een probleem met de katalysator of toch met een tussenstuk ervan. Het kapotte stuk heeft hij niet in huis. Hij moet rondbellen en rondvragen of het stuk nog ergens gevonden kan worden. Aangezien het nog steeds middagpauze is, moeten we wachten. Wachten tot 14 uur. Jeetje, tegen die tijd hadden we bijna in Disneyland geweest!
Het wachten duurt lang en Sarah verliest bijna de hoop om nog in Disneyland te raken. Even na 14 uur is er nieuws. Er is een tussenstuk, maar de wagen kan vandaag niet meer herstelt worden. Het tussenstuk moet van een garage wat verderop komen. We kunnen overnachten in een chambre d'hôtes zo'n 20 km verder op. Maar dat vindt Sarah echt geen optie! We bellen nogmaals met Touring en vragen of we via hun een vervangwagen kunnen krijgen. Na even overleggen is dit geen probleem. Gelukkig kunnen we via de garage waar we zijn een vervangwagen krijgen, anders moest Touring nog een andere zoeken. Het nadeel van een vervangwagen is natuurlijk dat we hem morgen weer moeten terugbrengen. Helaas zitten we nog een 160 km van Disneyland verwijderd, dus dat wordt nog een hele rit. Maar liever dat dan geen Disneyland.
De nodige papieren worden opgemaakt en even voor 3 uur kunnen we weer op weg. We rijden met een Renault Clio. Het is even wennen voor Hendrik, maar hij heeft het gelukkig snel beet. We hebben bijna 3 uur tijd verloren, maar we kunnen toch nog richting Disneyland.
We rijden de eerste 20 km via kleine baantjes, tot we weer op de snelweg komen. Na een half uurtje stoppen we even om naar toilet te gaan en iets te kopen om te eten. We zijn beiden stikkapot en op van de zenuwen en stress. De verdere rit verloopt vlot. Tot we op de ring in Parijs komen. Tja, wat had je gedacht? We zitten nu natuurlijk in de avondspits in Parijs. We hadden gehoopt om deze voor te zijn, maar goed het is nu zo.
Het verkeer gaat langzaam vooruit, maar uiteindelijk, na een lange dag die om 8 uur begon, komen we om 18 uur eindelijk toe in hotel Kyriad. Om het wat sneller te laten gaan, gaat Hendrik alvast inchecken en laadt Sarah de bagage uit.
Het inchecken verloopt vlot en we krijgen een kamer in het hoofdgebouw op de eerste verdieping. Kamer 2000. Een kamer bijna op het einde van de gang. Het zijn 2 éénpersoonsbedden (ze hadden geen 2persoonsbed vrij) die we tegen elkaar mogen zetten. We tillen er niet zwaar aan en laten het voor wat het is. We brengen snel alle spullen naar de kamer en zijn nog sneller weer beneden. We moeten nog even wachten op de bus, dus ondertussen belt Sarah even met haar moeder om het verhaal van de dag te doen.
We maken nog snel een foto van het gebouw en niet veel later brengt de bus ons naar het park.
Jaarpassen
De bus zet ons netjes af en nog net niet in looppas snellen we naar de ingang. Eerst nog even door de tassencontrole en gaan!!! Aan de ingang vraag ik voor de zekerheid nog even of het BPA open is en ja hoor. Van de vriendelijke CM krijgen we een hele uitleg van waar het bureau zich bevindt etc..., maar die info had ik al. We bedanken haar en wandelen via Main Street naar het BPA. Wat onmiddellijk opvalt is dat er al aardig wat mensen zitten te wachten op de parade die pas over een uur uitrijdt. We vrezen het ergste voor nog een leuk plekje.
Bij het BPA gaat het gelukkig vlot. (Al vreesde ik het ergste, want ik herinner me Renata en haar familie nog die vorig jaar enorm lang in het BPA gestaan hebben.) Een vriendelijke CM heet ons welkom en geeft aan waar we terecht kunnen. Ook de CM die de uiteindelijke jaarpassen maakt is erg vriendelijk. Ze maakt een foto en geeft een korte uitleg over de passen. Op nog geen 10 minuten staan we buiten. Het feit dat de jaarpassen al betaald waren, speelde misschien in ons voordeel.
Ik kan het bijna niet geloven maar YES!! we hebben eindelijk jaarpassen. Na alle ellende van de dag, eindelijk iets wat vlot en goed ging.
Met onze jaarpassen in de hand wandelen we weer richting Main Street. Eén van de eerste dingen die Sarah wilde doen met haar jaarpas was de Mad Hatter outfit voor Duffy kopen. En dat is exact wat we gingen doen! Sarah kiest het pakje en Hendrik betaald met zijn gloednieuwe dreampass. We zullen het snel gewoon worden! :-)
We vragen de juffrouw aan de kassa nog even om de bevesitigingen van het pakje te verwijderen, zodat Duffy zijn kostuum onmiddellijk kan aantrekken. Helaas was ze nog wat bevestigingen vergeten, zodat we moesten terug gaan. Maar dat gaf niet. We zijn het er ook beiden over eens... de Mad Hatter outfit vinden we tot nu toe de leukste Duffy outfit. Het staat hem prachtig.
Met Duffy achterin de rugzak lopen we terug door Main Street richting kasteel. Hopelijk is er nog een plaatsje bij ons favoriete paradeplekje aan It's A Small World. Gelet op de drukte in Main Street hopen we er niet op. Maar het valt gelukkig mee. We zetten ons op de eerste rij tegenover Bella Notte. Normaal kijken we de parade vanaf de andere kant, maar we zijn hier zeker ook tevreden mee.
Naast ons komt nog een Nederlands koppel met een klein meisje zitten. Heel schattig om hen bezig te zien. Niet veel later weerklinkt het bekende muziekje dat aankondigt dat de parade over 10 minuten van start gaat. Zelf maken we nog wat foto's van Duffy in zijn nieuwe outfit en voor we het weten is het paradetijd.
Een parade vol verrassingen!
En dan is het paradetijd! Wanneer de muziek weerklinkt is het een stress die van Sarah afvalt. Het genieten kan eindelijk beginnen. Al is voor 100% genieten nog steeds moeilijk.
Mooie Aurora!
Ik vind dat er niet veel mooie Aurora's zijn, maar deze vind ik wel heel erg mooi.
En Disney zou Disney niet zijn als het je geen magie geeft op het moment dat je het het meeste nodig hebt. We hadden al snel door dat Sneeuw Witje niet in de parade zat. Maar tot mijn grote verbazing zagen we opeens BELLE in de parade! Toen wist ik weer waarom ik zoveel van Disney hou.
De ene verrassing was nog maar net gepasseerd of de volgende kwam er al aan. De Mad Hatter zag Duffy op m'n arm zitten en rende recht op me af. Het was vrij duidelijk dat hij the Mad Duffy wilde. Hij liep er mee naar the White Rabbit die andere andere kant van de weg stond. Mad Hatter deed teken naar het konijn dat hij moest meekomen en samen gingen ze voor me poseren. Toen ik m'n Duffy terug kreeg dankte ik de Mad Hatter hartelijk, waarmee een "You're welcome" volgde. M'n dag zag er ineens weer wat vrolijker uit.
Het verdere verloop van de parade ging dan ook in een roes aan me voorbij.
Wanneer de parade ten einde komt lopen we al zingend de andere kant uit. Magic everywhere!
wordt vervolgd.
